Σκίτις
Αρχαία ελληνικά (grc)
| ↓ πτώσεις | ενικός | |||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ἡ | Σκίτῐς | ||
| γενική | τῆς | Σκίτεως | ||
| δοτική | τῇ | Σκίτει | ||
| αιτιατική | τὴν | Σκίτῐν | ||
| κλητική ὦ! | Σκίτῐ | |||
| 3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
Ετυμολογία - Σκίτις (ελληνιστική κοινή) < → δείτε τη λέξη Σκῆτις
Κύριο όνομα
Κύριο όνομαΣκίτις θηλυκό, μόνο στον ενικό
- (ελληνιστική κοινή) άλλη μορφή του Σκῆτις
- ※ 4ος/5ος κε αιώνας Σωκράτης ο Σχολαστικός, Εκκλησιαστική Ιστορία, 4.23, p.193 @scaife.perseus
- Ἐζήλωσαν οὖν τὸν βίον τοῦ Ἀμμοῦν πάνυ πολλοί: καὶ κατὰ μέρος ἐπληρώθη τὸ τῆς Νιτρίας ὄρος, καὶ τὸ τῆς Σκίτεως, ἐκ τοῦ πλήθους τῶν μοναχῶν.
- ※ 4ος/5ος κε αιώνας Σωκράτης ο Σχολαστικός, Εκκλησιαστική Ιστορία, 4.23, p.193 @scaife.perseus
Πηγές
Πηγές- σκῆτις - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
- ⌘ Σοφοκλής Ευαγγελινός Αποστολίδης, Greek Lexicon of the Roman and Byzantine Periods (from B.C. 146 to A.D. 1100). Εκδότης: Harvard University Press, 1870, σελ. 995 @books.google.gr
- s.v. σκήτη - Ανδριώτης, Νικόλαος Παντελής (1983) Ετυμολογικό λεξικό της κοινής νεοελληνικής. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη). ISBN 960‑231‑036‑7. Έκδοση 3η, φωτοτυπική με διορθώσεις και προσθήκες του συγγραφέα. (1η έκδ:1951, 2η έκδ:1967)
σκήτη, η < μεταγν. σκῆτις, από το τοπωνύμιο της Αιγύπτου Σκῆτις - Σκίτις
σελ. 230 @books.google.gr - σκήτη - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.