ὅμορος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὅμορος < ὁμός + ὅρος

Επίθετο

ὅμορος, ος, όν

  1. που έχει κοινά όρια με έναν άλλο, κοινά σύνορα, ο γείτονας
    οἳ ὅμουροι κοτὲ ἦσαν τοῖσι νῦν Δωριεῦσι καλεομένοισι : που κάποτε ήταν γείτονες με εκείνους που αποκαλούνται Δωριείς (Ηρόδ. Ιστ. Βιβλίο 1ο, 57)
  2. γειτονικός, μεταξύ γειτόνων
    ὅμορος πόλεμος  : πόλεμος μεταξύ γειτονικών κρατών
  3. (μεταφορικά) που μοιάζει, πλησιάζει, αλλά δεν ταυτίζεται
    εἰσὶ γὰρ καὶ περὶ ταὐτὰ καὶ ὅμοροι μέχρι τινός, ὥσπερ ὁ ἀνδρεῖος ὑπομενετικὸς κινδύνων καὶ ὁ θρασύς, ἀλλ᾽ ὃ μὲν...: γιατί τους ενδιαφέρουν τα ίδια και ως ένα σημείο γειτνιάζουν, όπως ο ανδρείος και θρασύς που υπομένουν και οι δυό τους κινδύνους, αλλά...(Αριστ. Ηθικά Ευδ. Βιβλίο 3ο, 1232α25)
  4. (μεταγενέστερο) στον πληθυντικό (τά ὅμορα): τα προάστια

Εκφράσεις
  • κατά το ὅμορον : σχετικά με τη μεθόριο (κατά τό ὅμορον διάφοροι : εδαφικές διεκδικήσεις στα σύνορα, μεθοριακές διαφορές)

Ουσιαστικό

ὅμορος

Συγγενικά
  • ὁμορέω (γειτονεύω, συνορεύω, γειτνιάζω)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.