ἰξύς

ἰξύς < → λείπει η ετυμολογία

ἰξύς, -ύος θηλυκό

1. (ανατομία) (για γυναίκες, άνδρες και ζώα) μέση, οσφύς

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 10 (κ. Ἀλκίνου ἀπόλογοι: Τὰ περὶ Αἴολον, Λαιστρυγόνας καὶ Κίρκην.), στίχ. 544 (544-545)

   περὶ δὲ ζώνην βάλετ᾽ ἰξυῖ | καλὴν χρυσείην, κεφαλῇ δ᾽ ἐπέθηκε καλύπτρην.

   ζώνει τη μέση της μ᾽ όμορφη ζώνη | ολόχρυση, έριξε στο κεφάλι της μαντίλα.

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   ※  2ος κε αιώνας ⌘ Παυσανίας, Ἑλλάδος Περιήγησις/Κορινθιακά, 2.1.8 @scaife.perseus

   καὶ Τρίτωνες δύο παρὰ τοὺς ἵππους εἰσὶ χρυσοῖ, τὰ μετʼ ἰξὺν ἐλέφαντος καὶ οὗτοι·

2. (στον πληθυντικό) (αἱ ἰξύες) οι λαγόνες, το τμήμα μεταξύ των ισχίων και της οσφύος

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ γυναικείης φύσιος, (De natura muliebri), 70, @scaife.perseus

   Ἢν τὰς ἰξύας ἀλγέῃ, ἄνισον καὶ κύμινον Αἰθιοπικὸν πινέτω, καὶ θερμῷ λουέσθω, καὶ ἀπὸ θερμοῦ πινέτω.

   ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Απολλώνιος ο Ρόδιος, Ἀργοναυτικά, 4.949, @scaife.perseus

   παρθενικαί, δίχα κόλπον ἐπʼ ἰξύας εἱλίξασαι

• ἰξυῖ: δοτική (ποιητ. συνηρ. αντί ἰξύϊ)

• ἰξύα
• ἰξύη

• ἰξυόθεν
• ἰξυόφιν

• ἰξύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἰξύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.