ἀλείτης
Αρχαία ελληνικά (grc)
→ λείπει η κλίση
Ετυμολογία
Ετυμολογία - ἀλείτης < → λείπει η ετυμολογία
Ουσιαστικό
Ουσιαστικόἀλείτης αρσενικό
- αυτός που έχει διαπράξει άδικη πράξη εις βάρος άλλου
- ὣς ἐχάρη Μενέλαος Ἀλέξανδρον θεοειδέα // ὀφθαλμοῖσιν ἰδών· φάτο γὰρ τίσεσθαι ἀλείτην· (Ιλιάδα, Γ 27-8
- ὁμοίως ὁ Μενέλαος ἐχάρη ὡς εἶδ’ ἐμπρός του // τὸν θεϊκὸν ᾽Αλέξανδρον, θαρρώντας πού ᾽χε φθάσει // ἡ ὥρα νὰ ἐκδικηθῆ τὸν ἄνομον ἐχθρόν του (μετάφραση Ιάκωβου Πολυλά)
- ὣς ἐχάρη Μενέλαος Ἀλέξανδρον θεοειδέα // ὀφθαλμοῖσιν ἰδών· φάτο γὰρ τίσεσθαι ἀλείτην· (Ιλιάδα, Γ 27-8
Πηγές
Πηγές- ἀλείτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
- ἀλείτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.