δύσρευστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ δύσρευστος	τὸ δύσρευστον	οἱ, αἱ δύσρευστοι	τὰ δύσρευστα
Γενική	τοῦ, τῆς δυσρεύστου	τοῦ δυσρεύστου	τῶν δυσρεύστων	τῶν δυσρεύστων
Δοτική	τῷ, τῇ δυσρεύστῳ	τῷ δυσρεύστῳ	τοῖς, ταῖς δυσρεύστοις	τοῖς δυσρεύστοις
Αιτιατική	τὸν, τὴν δύσρευστον	τὸ δύσρευστον	τοὺς, τὰς δυσρεύστους	τὰ δύσρευστα
Κλητική	δύσρευστε	δύσρευστον	δύσρευστοι	δύσρευστα
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			δυσρεύστω
Γενική-Δοτική			δυσρεύστοιν

δύσρευστος < δύσ- + ῥευστός

δύσρευστος, -ος, -ον

(ελληνιστική κοινή) ο δύσκολα ρευστός, που έχει αργή ροή (S.E.M. Σέξτος Εμπειρικός, adversus Mathematicos, 5.75)

δύσρευστος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.