yabancı

Τουρκικά (tr)

Ετυμολογία

yabancı < yaban + -cı

Προφορά
ΔΦΑ : /jɑbɑnˈd͡ʒɯ/

Ουσιαστικό

yabancı (tr)

  • ο ξένος
    Annem yabancılarla konuşmamamı söyledi. - Η μαμά μου είπε να μην μιλάω σε ξένους.

Κλίση
κλίση του yabancı
ενικός πληθυντικός
ονομαστική yabancı yabancılar
αιτιατική yabancıyı yabancıları
δοτική yabancıya yabancılara
τοπική yabancıda yabancılarda
αφαιρετική yabancıdan yabancılardan
γενική yabancının yabancıların
κτητικές μορφές του yabancı
(ονομαστική) ενικός πληθυντικός
... μου yabancım yabancılarım
... σου yabancın yabancıların
... του yabancısı yabancıları
... μας yabancımız yabancılarımız
... σας yabancınız yabancılarınız
... τους yabancıları yabancıları
(αιτιατική) ενικός πληθυντικός
... μου yabancımı yabancılarımı
... σου yabancını yabancılarını
... του yabancısını yabancılarını
... μας yabancımızı yabancılarımızı
... σας yabancınızı yabancılarınızı
... τους yabancılarını yabancılarını
(δοτική) ενικός πληθυντικός
... μου yabancıma yabancılarıma
... σου yabancına yabancılarına
... του yabancısına yabancılarına
... μας yabancımıza yabancılarımıza
... σας yabancınıza yabancılarınıza
... τους yabancılarına yabancılarına
(τοπική) ενικός πληθυντικός
... μου yabancımda yabancılarımda
... σου yabancında yabancılarında
... του yabancısında yabancılarında
... μας yabancımızda yabancılarımızda
... σας yabancınızda yabancılarınızda
... τους yabancılarında yabancılarında
(αφαιρετική) ενικός πληθυντικός
... μου yabancımdan yabancılarımdan
... σου yabancından yabancılarından
... του yabancısından yabancılarından
... μας yabancımızdan yabancılarımızdan
... σας yabancınızdan yabancılarınızdan
... τους yabancılarından yabancılarından
(γενική) ενικός πληθυντικός
... μου yabancımın yabancılarımın
... σου yabancının yabancılarının
... του yabancısının yabancılarının
... μας yabancımızın yabancılarımızın
... σας yabancınızın yabancılarınızın
... τους yabancılarının yabancılarının
κλίση του yabancı (ως κατηγορουμένου)
ενεστώτας ενικός πληθυντικός
είμαι yabancıyım yabancılarım*
είσαι yabancısın yabancılarsın*
είναι yabancı / yabancıdır yabancılar* / yabancılardır*
είμαστε yabancıyız yabancılarız
είστε yabancısınız yabancılarsınız
είναι yabancılar yabancılardır
αόριστος ενικός πληθυντικός
ήμουν yabancıydım yabancılardım*
ήσουν yabancıydın yabancılardın*
ήταν yabancıydı yabancılardı*
ήμασταν yabancıydık yabancılardık
ήσασταν yabancıydınız yabancılardınız
ήταν yabancıydılar yabancılardı
έμμεσος / απρόσωπος αόριστος ενικός πληθυντικός
ήμουν yabancıymışım yabancılarmışım*
ήσουν yabancıymışsın yabancılarmışsın*
ήταν yabancıymış yabancılarmış*
ήμασταν yabancıymışız yabancılarmışız
ήσασταν yabancıymışsınız yabancılarmışsınız
ήταν yabancıymışlar yabancılarmış
*Πρόκειται για σπάνιους, κυρίως λόγιους ή ποιητικούς τύπους.

Σημείωση: οι τύποι του πληθυντικού δεν χρησιμοποιούνται για επίθετα.

Παράγωγα
  • yabancılaşmak
  • yabancılık

Επίθετο

yabancı (tr)

  1. ξένος, που προέρχεται από άλλο τόπο
  2. ξένος, που προέρχεται από ή ανήκει σε ή χαρακτηρίζει άλλη χώρα
    yabancı dil - ξένη γλώσσα
  3. ξένος, που δεν μου ταιριάζει ή δεν είμαι εξοικειωμένος μαζί του
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.