Ἀναστάσιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀναστάσιος	οἱ	Ἀναστάσιοι
γενική	τοῦ	Ἀναστασίου	τῶν	Ἀναστασίων
δοτική	τῷ	Ἀναστασίῳ	τοῖς	Ἀναστασίοις
αιτιατική	τὸν	Ἀναστάσιον	τοὺς	Ἀναστασίους
κλητική ὦ!		Ἀναστάσιε		Ἀναστάσιοι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀναστασίω
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀναστασίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ἀναστάσιος < αρχαία ελληνική ἀνάστασις < ἀνίστημι < ἵστημι

Ἀναστάσιος αρσενικό, (θηλυκό Ἀναστασία)

Ἀναστάσιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.