ἁδρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἁδρότης αἱ ἁδρότητες
      γενική τῆς ἁδρότητος τῶν ἁδροτήτων
      δοτική τῇ ἁδρότητῐ ταῖς ἁδρότησῐ(ν)
    αιτιατική τὴν ἁδρότητᾰ τὰς ἁδρότητᾰς
     κλητική ὦ! ἁδρότης ἁδρότητες
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἁδρότητε
γεν-δοτ τοῖν  ἁδροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἁδρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἁδροτής, τῆς ἁδροτῆς (μετακίνηση τόνου)

Ουσιαστικό

ἁδρότης, -ητος θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.