ἀχορτασία

Νέα ελληνικά (el)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ ἀχορτασίᾱ αἱ ἀχορτασίαι
      γενική τῆς ἀχορτασίᾱς τῶν ἀχορτασιῶν
      δοτική τῇ ἀχορτασίᾳ ταῖς ἀχορτασίαις
    αιτιατική τὴν ἀχορτασίᾱν τὰς ἀχορτασίᾱς
     κλητική ὦ! ἀχορτασίᾱ ἀχορτασίαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  ἀχορτασίᾱ
γεν-δοτ τοῖν  ἀχορτασίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀχορτασία < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀχορτασία θηλυκό

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.