ἀτημελής

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική ὁ/ἡ ἀτημελής τὸ ἀτημελές
      γενική τοῦ/τῆς ἀτημελοῦς τοῦ ἀτημελοῦς
      δοτική τῷ/τῇ ἀτημελεῖ τῷ ἀτημελεῖ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἀτημελῆ τὸ ἀτημελές
     κλητική ὦ! ἀτημελές ἀτημελές
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἀτημελεῖς τὰ ἀτημελῆ
      γενική τῶν ἀτημελῶν τῶν ἀτημελῶν
      δοτική τοῖς/ταῖς ἀτημελέσῐ(ν) τοῖς ἀτημελέσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἀτημελεῖς τὰ ἀτημελῆ
     κλητική ὦ! ἀτημελεῖς ἀτημελῆ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἀτημελεῖ τὼ ἀτημελεῖ
      γεν-δοτ τοῖν ἀτημελοῖν τοῖν ἀτημελοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀτημελής < ἀτημελέω

Επίθετο

ἀτημελής, -ής, -ές

  1. (για ανθρώπους) αμελής, απρόσεκτος
    ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἀπόσπασμα, 184 @scaife.perseus
    μοῦσάν τιν’ ἄτοπον εἰσάγεις, ἀσύμφορον,
    ἀργόν, φίλοινον, χρημάτων ἀτημελῆ.
  2. παραμελημένος, απεριποίητος
    ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι Αντώνιος, 18.1 @scaife.perseus
    καὶ κόμη μὲν ἀτημελὴς καὶ βαθὺς πώγων μετὰ τὴν ἧτταν εὐθὺς ἦν αὐτῷ καθειμένος, λαβὼν δὲ φαιὸν ἱμάτιον ἐγγὺς προσῆγε τῷ χάρακι τοῦ Λεπίδου καὶ λέγειν ἤρξατο.

Αντώνυμα
  • τημελής

Παράγωγα
  • ἀτημελῶς

Συγγενικά
  • → δείτε τη λέξη ἀτημελέω

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.