ἀπάτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)
→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ἀπᾰτορ-
ονομαστική ὁ/ἡ ἀπάτωρ τὸ ἀπάτορ
      γενική τοῦ/τῆς ἀπάτορος τοῦ ἀπάτορος
      δοτική τῷ/τῇ ἀπάτορῐ τῷ ἀπάτορῐ
    αιτιατική τὸν/τὴν ἀπάτορᾰ τὸ ἀπάτορ
     κλητική ὦ! ἀπάτορ ἀπάτορ
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἀπάτορες τὰ ἀπάτορᾰ
      γενική τῶν ἀπατόρων τῶν ἀπατόρων
      δοτική τοῖς/ταῖς ἀπάτορσῐ(ν) τοῖς ἀπάτορσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἀπάτορᾰς τὰ ἀπάτορᾰ
     κλητική ὦ! ἀπάτορες ἀπάτορᾰ
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἀπάτορε τὼ ἀπάτορε
      γεν-δοτ τοῖν ἀπατόροιν τοῖν ἀπατόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η κλίση, Κατηγορία 'ἀπάτωρ' όπως «ἀπάτωρ» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀπάτωρ < ἀ- στερητικό + πατήρ

Επίθετο

ἀπάτωρ, -ωρ, -ορ ή διγενές: αρσενικό ή θηλυκό

  1. χωρίς πατέρα
    → δείτε παράθεμα στο σπόριος
  2. ορφανός από πατέρα
  3. αποκηρυγμένος από τον πατέρα του
  4. αγνώστου πατρός

Σημειώσεις
  • Το ουδέτερο εμφανίζεται μόνο στον πληθυντικό (ἀπάτορα) (Χρειάζεται τεκμηρίωση…)

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.