τρίβλιον

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ τρίβλιον τὰ τρίβλιᾰ
      γενική τοῦ τριβλίου τῶν τριβλίων
      δοτική τῷ τριβλίῳ τοῖς τριβλίοις
    αιτιατική τὸ τρίβλιον τὰ τρίβλιᾰ
     κλητική ὦ! τρίβλιον τρίβλιᾰ
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  τριβλίω
γεν-δοτ τοῖν  τριβλίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τρίβλιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική τρύβλιον με αλλαγή προφοράς του ύψιλον και γραφής της με γιώτα [1]

Ουσιαστικό

τρίβλιον ουδέτερο

  • άλλη μορφή του τρύβλιον
    ※  3ος αιώνας πκε επιγραφή ID 104, Δήλος, περίπου 354/3 πκε, περιγραφή αναθημάτων @epigraphy.packhum.org - Inscriptions de Délos. 7 vols. Paris 1926-1972.
    κυμ̣β̣[ίο]ν Λεωστρατίδης ἀνέθηκεν Ι· ποτήριον κονδυλωτὸν Ι· τρίβλιον Ι· ὀξύβαφα ἐλαιηρὰ ΙΙ, ὀξηρὰ ΙΙ· τόμια <ἀ>ργυρᾶ καὶ διακλείματα
    […] τρίβλι-α μόνωτα τρία, ὀξίδες δύο, κυαθίδες

Αναφορές
  1. Blass, Friedrich Über die Aussprache des Griechischen, 1888 (Purton, W.J.: traslanted from the 3rd German edition of Dr Blass) Pronunciation of Ancient Greek., Cambridge University Press, 1890. σελ.41@books.google
    ΣτΕ: για τις προφορές του ΟΥ, Υ, Ι δείτε και τη σελίδα 40.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.