συναιτιότης

Νέα ελληνικά (el)
καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ συναιτιότης αἱ συναιτιότητες
      γενική τῆς συναιτιότητος τῶν συναιτιοτήτων
      δοτική τῇ συναιτιότητι ταῖς συναιτιότησι(ν)
    αιτιατική τὴν συναιτιότητα τὰς συναιτιότητας
     κλητική ὦ! συναιτιότης συναιτιότητες
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συναιτιότης (μαρτυρείται από το 1840) [1] < συναίρι(ος) + -ότης

Ουσιαστικό

συναιτιότης, -ητος θηλυκό

Αναφορές
  1. σελ. 951, Τόμος Β΄ - Κουμανούδης, Στέφανος Αθ. (1900) Συναγωγή νέων λέξεων υπό των λογίων πλασθεισών από της Αλώσεως μέχρι των καθ’ ημάς χρόνων. Τόμοι: 2 (Εισαγωγή,@anemi). Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.