στηλίτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	στηλίτης	οἱ	στηλῖται
γενική	τοῦ	στηλίτου	τῶν	στηλιτῶν
δοτική	τῷ	στηλίτῃ	τοῖς	στηλίταις
αιτιατική	τὸν	στηλίτην	τοὺς	στηλίτᾱς
κλητική ὦ!		στηλῖτᾰ		στηλῖται
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στηλίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		στηλίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

στηλίτης < στήλη + -ίτης

στηλίτης αρσενικό (θηλυκό στηλῖτις)

στηλίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.