σπατίλη

Αρχαία ελληνικά (grc)
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ σπατίλη αἱ σπατῖλαι
      γενική τῆς σπατίλης τῶν σπατιλῶν
      δοτική τῇ σπατίλῃ ταῖς σπατίλαις
    αιτιατική τὴν σπατίλην τὰς σπατίλᾱς
     κλητική ὦ! σπατίλη σπατῖλαι
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  σπατίλᾱ
γεν-δοτ τοῖν  σπατίλαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'νίκη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπατίλη < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

σπατίλη, -ης θηλυκό

  1. υδαρές περίττωμα που μοιάζει με διάρροια, ακαθαρσία
    ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Εἰρήνη, στίχ. 48 (47-48)
    «δοκέω μέν, ἐς Κλέωνα τοῦτ᾽ αἰνίσσεται, | ὡς κεῖνος ἀναιδέως τὴν σπατίλην ἐσθίει.»
    «Κεντιές, νομίζω, για τον Κλέωνα θα ᾽ναι· | στον Άδη δα κι αυτός βρομιές θα τρώει.»
    Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr
    ≈ συνώνυμα: σκῶρ, τῖλος
  2. κομματάκια από δέρμα
  • πατίλη

Παράγωγα
  • σπατίλουρος

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.