παρηγόρησις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ παρηγόρησῐς αἱ παρηγορήσεις
      γενική τῆς παρηγορήσεως τῶν παρηγορήσεων
      δοτική τῇ παρηγορήσει ταῖς παρηγορήσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν παρηγόρησῐν τὰς παρηγορήσεις
     κλητική ὦ! παρηγόρησῐ παρηγορήσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  παρηγορήσει
γεν-δοτ τοῖν  παρηγορησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παρηγόρησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παρηγορέω / παρηγορῶ, παρηγορη- + -σις (-ησις) < παρήγορος

Ουσιαστικό

παρηγόρησις, -εως θηλυκό

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.