παράλυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)
ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική ἡ παράλυσῐς αἱ παραλύσεις
      γενική τῆς παραλύσεως τῶν παραλύσεων
      δοτική τῇ παραλύσει ταῖς παραλύσεσῐ(ν)
    αιτιατική τὴν παράλυσῐν τὰς παραλύσεις
     κλητική ὦ! παράλυσῐ παραλύσεις
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  παραλύσει
γεν-δοτ τοῖν  παραλυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παράλυσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παραλύ(ω) + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρά- + λύσις.

Ουσιαστικό

παράλυσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά

Πηγές
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.