μπινιάρης

Νέα ελληνικά (el)
↓ πτώσεις       ενικός      
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική ο μπινιάρης η μπινιάρα το μπινιάρικο
      γενική του μπινιάρη της μπινιάρας του μπινιάρικου
    αιτιατική τον μπινιάρη την μπινιάρα το μπινιάρικο
     κλητική μπινιάρη μπινιάρα μπινιάρικο
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
γένη → αρσενικό θηλυκό ουδέτερο
ονομαστική οι μπινιάρηδες οι μπινιάρες τα μπινιάρικα
      γενική των μπινιάρηδων — των μπινιάρικων
    αιτιατική τους μπινιάρηδες τις μπινιάρες τα μπινιάρικα
     κλητική μπινιάρηδες μπινιάρες μπινιάρικα
To ουδέτερο, από τα επίθετα σε -ικος.
Το αρσενικό και το θηλυκό, και ως ουσιαστικά.
Κατηγορία όπως «ζηλιάρης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

μπινιάρης < (άμεσο δάνειο) αλβανική < λατινική binarius < binnus < bis + -inus < duis < duo < πρωτοϊταλική *duō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *dwóh₁

Προφορά
ΔΦΑ : /biˈɲa.ɾis/
τυπογραφικός συλλαβισμός : μπι‐νιά‐ρης]

Επίθετο

μπινιάρης, -α, -ικο
  • μπινάρης
  • μπινιάρικος[2]

Συνώνυμα
  • διπλάρης
  • δυμάρης

Συγγενικά

Αναφορές
  1. Πέτρος Βλαστός, Συνώνυμα και συγγενικά. Τέχνες και σύνεργα (Αθήνα: Τυπογραφείο «Εστία», 1931), σ. 71. Στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών Ανέμη· πρόσβαση: 2021-10-20. Πρβ. Θεολόγος Βοσταντζόγλου (²1962), Αντιλεξικόν ή ονομαστικόν της νεοελληνικής γλώσσης. Αθήνα: Ιδιωτική έκδοση, σελ. 21.
  2. Αντώνιος Ηπίτης, Λεξικόν Ελληνογαλλικόν και Γαλλοελληνικόν - Τόμος Β΄, τυπ. Π. Α. Πετράκος, Αθήνα, 1909

Μεταφράσεις
    μπινιάρης
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.