κατουράω
Νέα ελληνικά (el)
Ετυμολογία
Ετυμολογία - κατουράω < κατουρ(ώ) + -άω, (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική κατουρῶ, συνηρημένος τύπος του κατουρέω < (κατά) κατ- + οὐρέω
Προφορά
Προφορά- ΔΦΑ : /ka.tuˈɾa.o/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐του‐ρά‐ω
Ρήμα
Ρήμακατουράω/κατουρώ, πρτ.: κατουρούσα/κατούραγα, αόρ.: κατούρησα, παθ.φωνή: κατουριέμαι, π.αόρ.: κατουρήθηκα, μτχ.π.π.: κατουρημένος
- ουρώ, αποβάλλω τα ούρα από το αντίστοιχο όργανο
- (μεταφορικά) περιφρονώ τελείως, δεν δίνω σημασία
- ※ Ἐμούτζωσε τὴ θάλασσα καὶ τήνε κατουράει. (Νίκος Καββαδίας, «Θεσσαλονίκη ΙΙ», Τραβέρσο, 1975)
- (μεταφορικά) τρομάζω πολύ από φόβο ή εξαιτίας προηγούμενης επώδυνης εμπειρίας
- ※ Δύναμη ἔχει καὶ τ' ἄλογό μου, εἶπεν ὁ Tζουμᾶς· μὰ σὰν πιάσω τὸ καμουτσίκι, αἷμα κατουράει. (Ανδρέας Καρκαβίτσας, Ο ζητιάνος, 1897)
Εκφράσεις
- σε πηγάδι κατούρησα;
Παροιμίες
- όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στ' αλάτι: όποιος κάνει κακό, θα το πληρώσει αργότερα (λαϊκή παροιμία)
- όταν είδε η σκύλα το λαγό, τότε κάθισε να κατουρήσει: εγκαταλείπω κάτι επείγον και ουσιώδες με κάποια επουσιώδη πρόφαση (λαϊκή παροιμία)
Συγγενικά
→ και δείτε τη λέξη ουρώ
Κλίση
Ενεργητική φωνή
| Εξακολουθητικοί χρόνοι | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| πρόσωπα | Ενεστώτας | Παρατατικός | Εξ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | κατουράω - κατουρώ | κατουρούσα - κατούραγα | θα κατουράω - κατουρώ | να κατουράω - κατουρώ | κατουρώντας | |
| β' ενικ. | κατουράς | κατουρούσες - κατούραγες | θα κατουράς | να κατουράς | κατούρα - κατούραγε | |
| γ' ενικ. | κατουράει - κατουρά | κατουρούσε - κατούραγε | θα κατουράει - κατουρά | να κατουράει - κατουρά | ||
| α' πληθ. | κατουράμε - κατουρούμε | κατουρούσαμε - κατουράγαμε | θα κατουράμε - κατουρούμε | να κατουράμε - κατουρούμε | ||
| β' πληθ. | κατουράτε | κατουρούσατε - κατουράγατε | θα κατουράτε | να κατουράτε | κατουράτε | |
| γ' πληθ. | κατουράν(ε) - κατουρούν(ε) | κατουρούσαν(ε) - κατούραγαν - κατουράγανε | θα κατουράν(ε) - κατουρούν(ε) | να κατουράν(ε) - κατουρούν(ε) | ||
| Συνοπτικοί χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Αόριστος | Συνοπτ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Απαρέμφατο | |
| α' ενικ. | κατούρησα | θα κατουρήσω | να κατουρήσω | κατουρήσει | ||
| β' ενικ. | κατούρησες | θα κατουρήσεις | να κατουρήσεις | κατούρα - κατούρησε | ||
| γ' ενικ. | κατούρησε | θα κατουρήσει | να κατουρήσει | |||
| α' πληθ. | κατουρήσαμε | θα κατουρήσουμε | να κατουρήσουμε | |||
| β' πληθ. | κατουρήσατε | θα κατουρήσετε | να κατουρήσετε | κατουρήστε | ||
| γ' πληθ. | κατούρησαν κατουρήσαν(ε) |
θα κατουρήσουν(ε) | να κατουρήσουν(ε) | |||
| Συντελεσμένοι χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Παρακείμενος | Υπερσυντέλικος | Συντελ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | |
| α' ενικ. | έχω κατουρήσει | είχα κατουρήσει | θα έχω κατουρήσει | να έχω κατουρήσει | ||
| β' ενικ. | έχεις κατουρήσει | είχες κατουρήσει | θα έχεις κατουρήσει | να έχεις κατουρήσει | ||
| γ' ενικ. | έχει κατουρήσει | είχε κατουρήσει | θα έχει κατουρήσει | να έχει κατουρήσει | ||
| α' πληθ. | έχουμε κατουρήσει | είχαμε κατουρήσει | θα έχουμε κατουρήσει | να έχουμε κατουρήσει | ||
| β' πληθ. | έχετε κατουρήσει | είχατε κατουρήσει | θα έχετε κατουρήσει | να έχετε κατουρήσει | ||
| γ' πληθ. | έχουν κατουρήσει | είχαν κατουρήσει | θα έχουν κατουρήσει | να έχουν κατουρήσει |
| |
Παθητική φωνή
| Εξακολουθητικοί χρόνοι | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| πρόσωπα | Ενεστώτας | Παρατατικός | Εξ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | κατουριέμαι | κατουριόμουν(α) | θα κατουριέμαι | να κατουριέμαι | ||
| β' ενικ. | κατουριέσαι | κατουριόσουν(α) | θα κατουριέσαι | να κατουριέσαι | ||
| γ' ενικ. | κατουριέται | κατουριόταν(ε) | θα κατουριέται | να κατουριέται | ||
| α' πληθ. | κατουριόμαστε | κατουριόμαστε κατουριόμασταν |
θα κατουριόμαστε | να κατουριόμαστε | ||
| β' πληθ. | κατουριέστε | κατουριόσαστε κατουριόσασταν |
θα κατουριέστε | να κατουριέστε | κατουριέστε | |
| γ' πληθ. | κατουριούνται | κατουριόνταν(ε) κατουριούνταν κατουριόντουσαν |
θα κατουριούνται | να κατουριούνται | ||
| Συνοπτικοί χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Αόριστος | Συνοπτ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Απαρέμφατο | |
| α' ενικ. | κατουρήθηκα | θα κατουρηθώ | να κατουρηθώ | κατουρηθεί | ||
| β' ενικ. | κατουρήθηκες | θα κατουρηθείς | να κατουρηθείς | κατουρήσου | ||
| γ' ενικ. | κατουρήθηκε | θα κατουρηθεί | να κατουρηθεί | |||
| α' πληθ. | κατουρηθήκαμε | θα κατουρηθούμε | να κατουρηθούμε | |||
| β' πληθ. | κατουρηθήκατε | θα κατουρηθείτε | να κατουρηθείτε | κατουρηθείτε | ||
| γ' πληθ. | κατουρήθηκαν κατουρηθήκαν(ε) |
θα κατουρηθούν(ε) | να κατουρηθούν(ε) | |||
| Συντελεσμένοι χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Παρακείμενος | Υπερσυντέλικος | Συντελ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | έχω κατουρηθεί | είχα κατουρηθεί | θα έχω κατουρηθεί | να έχω κατουρηθεί | κατουρημένος | |
| β' ενικ. | έχεις κατουρηθεί | είχες κατουρηθεί | θα έχεις κατουρηθεί | να έχεις κατουρηθεί | ||
| γ' ενικ. | έχει κατουρηθεί | είχε κατουρηθεί | θα έχει κατουρηθεί | να έχει κατουρηθεί | ||
| α' πληθ. | έχουμε κατουρηθεί | είχαμε κατουρηθεί | θα έχουμε κατουρηθεί | να έχουμε κατουρηθεί | ||
| β' πληθ. | έχετε κατουρηθεί | είχατε κατουρηθεί | θα έχετε κατουρηθεί | να έχετε κατουρηθεί | ||
| γ' πληθ. | έχουν κατουρηθεί | είχαν κατουρηθεί | θα έχουν κατουρηθεί | να έχουν κατουρηθεί | ||
| Συντελεσμένοι χρόνοι (β΄ τύποι) | ||||||
| Παρακείμενος | είμαι, είσαι, είναι κατουρημένος - είμαστε, είστε, είναι κατουρημένοι | |||||
| Υπερσυντέλικος | ήμουν, ήσουν, ήταν κατουρημένος - ήμαστε, ήσαστε, ήταν κατουρημένοι | |||||
| Συντελ. Μέλλ. | θα είμαι, θα είσαι, θα είναι κατουρημένος - θα είμαστε, θα είστε, θα είναι κατουρημένοι | |||||
| Υποτακτική | να είμαι, να είσαι, να είναι κατουρημένος - να είμαστε, να είστε, να είναι κατουρημένοι | |||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.