ανεμοσουρίζει

ανεμοσουρίζει < ανεμο- + σουρίζω στο 3ο πρόσωπο ενικού υποθετικού τύπου *ανεμοσουρίζω → δείτε και τη λέξη σφυρίζω

ΔΦΑ : /a.ne.mo.suˈɾi.zi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐νε‐μο‐σου‐ρί‐ζει

ανεμοσουρίζει (απρόσωπο ρήμα)

• (μετεωρολογία, ιδιωματικό)
  1. (Ήπειρος, Στερεά Ελλάδα) πέφτει χιόνι μαζί με δυνατό άνεμο
  2. (Ήπειρος: Ζαγόρι) συσσωρεύεται χιόνι από δυνατό άνεμο
  3. (αμετάβατο) με χτυπάει δυνατός άνεμος

     → δείτε 'ναμουσουρά (Σύμη)

• ανεμοσουράει

ιδιωματικές προφορές, μορφές:

• ανεμοσουριαίνει, ανεμοσουριαίνεται (Λακωνία, Πελοπόννησος)
• ανιμουσουρίζ' (Ζαγόρι)
• ΄ναμουσουρά (Σύμη)

• ανεμοσουρισμένος (μετοχή)

• ανεμοσουρά (ιδιωματικό)
• ανεμοσούρι
• ανεμουσούρι
• ανεμοσούριασμα (ιδιωματικό, Μακεδονία)
• ανεμοσούρισμα
• ανεμοσουριασμένος (μετοχή)
• ανεμοσουρισμένος (μετοχή)
• ανεμουσούριασμα (ιδιωματικό, Ήπειρος)

→ και δείτε τις λέξεις άνεμος και σουρίζω

• ανεμοσούσουρρο (ιδιωματικό, Σαντορίνη)

• ἀνεμοσουρίζει, ἀνεμοσουράει - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• Κατά γ΄πρόσωπο ανεμοσουρίζω - ⌘ Ἱστορικὸν Λεξικὸν τῆς Νέας Ἑλληνικῆς, τῆς τε κοινῶς ὁμιλουμένης καὶ τῶν ἰδιωμάτων (ΙΛΝΕ) της Ακαδημίας Αθηνών, online έως το λήμμα «δαχτυλωτός» (αναζήτηση, βραχυγραφίες). Έντυπη έκδοση: επτά τόμοι (1933‑2022) ως το λήμμα «δόγης»
  σελ.189 - τόμος 2, 1939.