Οἰταῖος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ὁ	Οἰταῖος	ἡ	Οἰταίᾱ	τὸ	Οἰταῖον
γενική	τοῦ	Οἰταίου	τῆς	Οἰταίᾱς	τοῦ	Οἰταίου
δοτική	τῷ	Οἰταίῳ	τῇ	Οἰταίᾳ	τῷ	Οἰταίῳ
αιτιατική	τὸν	Οἰταῖον	τὴν	Οἰταίᾱν	τὸ	Οἰταῖον
κλητική ὦ!		Οἰταῖε		Οἰταίᾱ		Οἰταῖον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	Οἰταῖοι	αἱ	Οἰταῖαι	τὰ	Οἰταῖᾰ
γενική	τῶν	Οἰταίων	τῶν	Οἰταίων	τῶν	Οἰταίων
δοτική	τοῖς	Οἰταίοις	ταῖς	Οἰταίαις	τοῖς	Οἰταίοις
αιτιατική	τοὺς	Οἰταίους	τὰς	Οἰταίᾱς	τὰ	Οἰταῖᾰ
κλητική ὦ!		Οἰταῖοι		Οἰταῖαι		Οἰταῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	Οἰταίω	τὼ	Οἰταίᾱ	τὼ	Οἰταίω
γεν-δοτ	τοῖν	Οἰταίοιν	τοῖν	Οἰταίαιν	τοῖν	Οἰταίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «ὡραῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Οἰταῖος < Οἴτ(η) + -αῖος

Οἰταῖος, -α, -ον

Οἰταῖος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.